„I ove godine, na Svjetski dan socijalne pravde, Unija slobodnih sindikata Crne Gore podsjeća donosioce odluka na Deklaraciju Međunarodne organizacije rada o socijalnoj pravdi za pravednu globalizaciju koja obavezuje države članice MOR-a da:
– preuzimaju kontinuirane aktivnosti ka punom i produktivnom zapošljavanju;
– da poštoju temeljna načela prava na rad i stvaraju uslove za dostojanstven život i rad;
– da promovišu socijalni dijalog i tripartizam;
– da suzbijaju siromaštvo, razvijaju i jačaju mjere socijalne zaštite.
Nesporni su pozitivni efekti koje su određene ekonomske mjere usvojene i realizovane u prethodnom periodu imali na standard zaposlenih i građana (dječiji dodatak, program „Evropa sad“, naknade za majke sa troje i više djece; besplatni udžbenici, povećanje penzije; ograničenje akciza na gorivo; ograničenje tragovačkih marži na određene prehrambene proizvode,…). No, socijalna pravda je mnogo više od toga. Brojni su pokazatelji koji u jednom društvu govore o nivou postignutog blagostanja i socijalne pravde. Brojni su pokazatelji koji nam danas, i pored naprijed navedenih, nužnih pomaka, govore da u Crnoj Gori moramo još mnogo, uporno i dugo da radimo da dosegnemo socijalnu pravdu.
Socijalnu NEpravdu danas osjeća:
– 40 000 naših građana i građanki koji rade na crno i koji ne uživaju niti jedno pravo iz radnog odnosa, niti socijalnu zaštitu;
– 44 849 naših građana i građanki koji su nezaposleni (od čega su 25 668 žene);
– 16 700 naših građana i građanki koji na zaposlenje čekaju duže od tri godine;
– 21,2% naših građana i građanki koji su u stopi rizika od siromaštva, u kom procentu stope rizika, djeca starosti od 0-17 godina učestvuju sa zabrinjavajućih 30,5%;
– 67,2% naših građana i građanki koji ne mogu da priušte nedelju dana godišnjeg odmora van kuće;
– 31,8% naših građana i građanki koji kasne s plaćanjem obaveza (stambeni kredit, stanarina, račun za komunalne usluge…);
– Preko 61 000 naših građana i građanki koji primaju iznos minimalne zarade u trenutku kada iznos minimalne potrošake korpe (koja ne uključuje tzv. imputiranu rentu!) iznosi nešto više od 800 eura;
– između 15 i 20 000 naših građana i građanki koji primaju iznos ispod minimalne zarade;
– 8 037 porodica i 27 284 članova njihovih porodica koji primaju materijalno obezbjeđenje porodice u iznosima koji nijesu dovoljni ni za pokriće najosnovnijih životnih potreba;
– sve ranjive kategorije stanovništva (lica sa invaliditetim, pripadnici Romske i Egipćanske populacije, žene, pripadnici LGBTQ populacije…) koje ne uživaju jednak pristup pravdi, zdravstvenim uslugama, tržištu rada,
– armija zaposlenih koji ne uživaju osnovna prava iz rada i po osnovu rada (pravo na zaradu, na sedmični odmor, na plaćeni prekovremeni rad, na sindikalno udruživanje i djelovanje, na kolektivno pregovaranje, na štrajk…)…
Pravda i pravičnost, jednake šanse za sve, vladavina prava i pravna sigurnost, pravičnost, dostojanstveni uslovi za život i rad, solidarnost, socijalni dijalog kao garant socijalnog mira, rodna ravnopravnost – nisu apstraktni pojmovi. To su vrijednosti i ciljevi kojima bi trebalo stalno i uporno da težimo. Njihovo dostizanje značiće poštovanje ustavnog postulata da je Crna Gora država socijalne pravde, a ujedno će biti temlj mira i razvoja koji su, nikad više, potrebni Crnoj Gori.“
Unija slobodnih sindikata Crne Gore
